بی توقف از جهان رنگ و بو پرواز کرد

زخم تیغ او در رحمت به رویم باز کرد

می توان با بیضه زین بستانسرا پرواز کرد

هر تنک ظرفی که چون منصور کشف راز کرد

گرچه در آغاز چندی بر زلیخا ناز کرد

از ته دل خنده در سرپنجه شهباز کرد

باخت چشم آن کس که این آیینه را پرداز کرد

تا صدف لب پیش ابر نوبهاران باز کرد

گوشمال این ساز سیر آهنگ را ناساز کرد

بر میان نازکش تا بهله دست انداز کرد

صفحه آیینه طوطی را سخن پرداز کرد

باده شیراز را در شیشه شیراز کرد