در مذاق لعل، آب و رنگ را خوناب کرد

طاعت من طاق ابروی ترا محراب کرد

می تواند شبنمی کشت مرا سیراب کرد

دست در آغوش با خورشید عالمتاب کرد

آن که موج بحر را روشنگر سیلاب کرد

تا لب زخم که را تیغش دگر سیراب کرد؟

کعبه را دید آن که اینجا پشت بر محراب کرد

راه ما را اینچنین خوابیده شکر خواب کرد

سایه ابر بهاری کشت را سیراب کرد