می شود قلاب محکمتر چو ماهی می تپد

بحر بر هم می خورد چندان که ماهی می تپد

عارفان را دل به اسرار الهی می تپد

رهنوردی را که دل بر هر سیاهی می تپد

کاه را پیوسته دل بر رنگ کاهی می تپد

غنچه را دل از نسیم صبحگاهی می تپد

ذره را در سینه دل خواهی نخواهی می تپد

جان معصومان ز جرم بیگناهی می تپد

نور در ظلمت، سفیدی در سیاهی می تپد