مرگ عاشق بی شمار آن سیمبر دارد به یاد

با دل چون موم، شمع انجمن افروز ما

قسمت آزادگان از عمر باشد بیشتر

هر کف پوچی ز دریای پرآشوب جهان

با بزرگان کاوش بیجا ندارد عاقبت

بیدلان از چین ابرو دست و پا گم می کنند

عقل می داند قدیم این خاکدان را، ورنه عشق

دل نمی سوزد به داغ دردمندان چرخ را

تشنه از موج سراب افزون درین دامان داشت