آه از زنگ کدورت پاک سازد سینه را

گر می روشن کند از مشرق مینا طلوع

می توان در سینه روشن ضمیران روی دید

زندگانی با فشار قبر کردن مشکل است

دیده آیینه را جوهر بود موی زیاد

با بصیرت، چشم ظاهربین نمی آید به کار

چون زره زیر قبا، پوشیده از مردم کنند

خرقه پوشی، بر دو عالم آستین افشاندن است

در غم فردا سرآمد شادی امروز ما

نیست صائب علم رسمی سینه صافان را به کار