مهره خورشید شایسته است بر بازوی صبح

شکرستان می شود عالم ز گفت و گوی صبح

می دهد از اشک انجم، چرخ شست و شوی صبح

تا نشویی دست از دنیا، مرو در کوی صبح

آفتاب عالم افروزست دستنبوی صبح

مهر تابان دست افسوسی است بر زانوی صبح

این اشارتها که پیوسته است با ابروی صبح

شمع هر کس یافت نور از چربی پهلوی صبح

تا شود دستت ید بیضا ز آب روی صبح

زنگ بست آیینه خورشید بر زانوی صبح

پنجه خونین کشیدند از شفق بر روی صبح

دست و رویی تازه کن چون آفتاب از جوی صبح

ورنه می گردد سفید از آه سردی موی صبح

کلک صائب جوی شیری شد ز گفت و گوی صبح