چون توانم داد شرح نعمت الوان صبح؟

آفتاب گرمرو شمعی است از ایوان صبح

سینه خود را مصفا ساز از یونان صبح

هر که را بر سر گذارد تاج زر سلطان صبح

ساغری بستان ز دست چشمه حیوان صبح

هر که آویزد ز روی صدق در دامان صبح

می کشد کلک قضا هر روز در دیوان صبح

تا نگردیده است خونین از شفق دندان صبح

تا مگر صیدی توانی برد از میدان صبح

خوش برآر این گوی زر را از خم چوگان صبح

نامه خود را بشو در بحر بی پایان صبح

سرمکش تا می توانی از خط فرمان صبح

خون شد از بدخویی من شیر در پستان صبح

پخته می آید برون از خوان قسمت نان صبح

برگ عیشی در گریبان ریز از بستان صبح