تا نگردی لعل از خورشید تابان سرمپیچ

در طریق کعبه از خار مغیلان سرمپیچ

چون قلم تا ممکن است از خط فرمان سرمپیچ

بنده تسلیم شو، از چاه و زندان سرمپیچ

دست بر دل نه، ز سختیهای دوران سرمپیچ

با لباس کاغذین از تیر باران سرمپیچ

بی سر و پا شو چو گوی، از زخم چوگان سرمپیچ

از خم دار فنا ای نابسامان سرمپیچ

ای دل آشفته زان زلف پریشان سرمپیچ

از رضای مور زنهار ای سلیمان سرمپیچ

گر چه داری صولت شیر از نیستان سرمپیچ

از هجوم قمری ای سرو خرامان سرمپیچ

از نسیم ای غنچه پاکیزه دامان سرمپیچ

بیش ازین ای شوخ چشم از خاکساران سرمپیچ

در بهار ای شاخ گل از عندلیبان سرمپیچ

زینهار از ناخن دخل سخندان سرمپیچ

با گرانجانی ز خاک تنگ میدان سرمپیچ