تن پرور از شهادت گر سر کشد عجب نیست

بی لب گشودن از ابر گوهر صدف نیابد

نادان بود مسلم از گوشمال دوران

هر چند آن پریرو وحشی تر از غزال است

همت صلای عام است نسبت به هر که باشد

با ما شبی به روز آر، روزی به ما به شب کن

از استخوان بی مغز پوچ است لاف، صائب