دل چو نی سوراخ گردد دیده بان ناله را

نیست چون افسردگی مهری دهان ناله را

نی به منزل می رساند کاروان ناله را

طفل مادرزاد می داند زبان ناله را

تیر روی ترکشی چون نی، کمان ناله را

نیست گوش امن هرگز قدردان ناله را

مطرب از خانه است دایم همزبان ناله را

گر کنم بر سنگ خارا امتحان ناله را

چون نگه دارم من عاجز، عنان ناله را؟

دل چو نی سوراخ گردد دیده بان ناله را

من که در گهواره زه کردم کمان ناله را

می کشد درد گران از کف عنان ناله را