هر خال ترا زیر نگین ملک جمی هست

در هر چه کند صرف به جز آه، حرام است

در دایره قسمت بیشی طلبان است

گنج است، اگر هست به ویرانه خراجی

چون لاله درین دامن صحراست فروزان

زان است که بر خویش نمودی تو ستمها

آن را که ز حرفش نتوان سربدر آورد

از گرد خودی چهره جان پاک بشویید

زندان عدم، رخنه امید نداد

چون سرو درین باغچه دست طلب ما

صائب دل جمعی است که خرسند به فقرند