هر نوحه ازین قافله آواز درایی است

این عقده هستی گره بند قبایی است

دل نیست در آغوش ترا، کاهربایی است

مغرور مشو، کز پی تنبیه، قفایی است

غافل مشو از شکر، که این نیز غذایی است

بر هر چه کنی پشت، ترا راهنمایی است

از آبله پای طلب عقده گشایی است

هر رنجش بیجای فلک، لطف بجایی است

از خویش برون آمده را خانه خدایی است

هر درد که قسمت شود از غیب، دوایی است

بی برگی ایام، عجب برگ و نوایی است

با حوصله تنگ، غم عشق بلایی است