صد پیرهن این سوخته دل به ز چراغ است

تا چشم کند کار، سیه خانه داغ است

خاکستر پروانه من پای چراغ است

جز مشق جنون هر چه بود پای کلاغ است

غافل که شکرخنده گل، رخنه باغ است

در خلوت اندیشه من موی دماغ است