از چشم ما سرشک فشاندن کمال نیست

ظلم است تیغ بر سپر افکندگان زدن

با ما ستاره سوختگان دشمنی بس است

دست تعدی از سر پیران کشیده دار

از خاکمال، سایه محابا نمی کند

دنیا و آخرت چه بود با وجود حق؟

در پنجه تصرف اگر هست جوهری

داری اگر براق تجرد به زیر ران

برد قمار عشق به مقدار سادگی است

آن را که بر جنون نزد از بوی نوبهار

زان خرمنی که خوشه پروین در او گم است

صائب مگو به مردن بیدرد حرف عشق