از پیچ و تاب جسم، روان را ملال نیست

آزادگان ز خست افلاک فارغند

روشندلان ز مرگ محابا نمی کنند

اظهار فقر کار فرومایگان بود

از پاشکستگان چراغ است تیرگی

در کیش ما که لاف تمامی بود ز نقص

اهل کمال را لب اظهار خامش است

صائب هزار پله ز خاکم فتاده تر