پر شور عالمی و نمکدان پدید نیست

چون گوی در تردد و چوگان پدید نیست

آب از هجوم سنبل و ریحان پدید نیست

جز بوی خوش اثر ز گلستان پدید نیست

گردی اگر چه از شکرستان پدید نیست

در خاک و خون تپیده و پیکان پدید نیست

از موج تشنه، چشمه حیوان پدید نیست

آیینه محو و چهره جانان پدید نیست

یکسر دهن گشاده و نیسان پدید نیست

هر چند جلوه مه کنعان پدید نیست

بزم نشاط چیده و مهمان پدید نیست

چیزی بغیر دیده حیران پدید نیست

یا از غبار خط رخ جانان پدید نیست

از کعبه غیر خار مغیلان پدید نیست

از جوش لعل، کوه بدخشان پدید نیست

نور چراغ در ته دامان پدید نیست

در عالمی که هیچ زبان دان پدید نیست

این سرمه در سواد صفاهان پدید نیست