گه دل به نامه شاد کنم، گه به نام دوست

کیفیتی که یافت دلم از کلام دوست

در جستجوی ماه برآید به بام دوست

در خاطرم عبور کند چون خرام دوست

من کیستم که باده گسارم ز جام دوست؟

افتاد چشم هر که به ماه تمام دوست

ما را بس است مستی ذکر مدام دوست

آشفته خاطری که نداند مقام دوست

خوشتر ز لطف خاص بود لطف عام دوست

بر کام خود مباش که باشی به کام دوست

خونی که می خورم ز رخ لعل فام دوست