زلف تو تازیانه جانهای غافل است

اکسیر دانه است زمینی که قابل است

نفزاید از بهار جنونی که کامل است

تسبیح استخاره من عقده دل است

پایی که از گرانی جان در سلاسل است

از جان بشوی دست که هر موج ساحل است

آسوده رو که بار تو بر دوش سایل است

کاین پیچ و تاب، جوهر آیینه دل است

این است دوزخی که به جنت مقابل است

صائب بگیر دامن او را که عاقل است!