زلف کج تو سلسله جنبان آتش است

هر چشمه را به راهنمایی سپرده اند

در عهد خوی گرم تو چون داغ لاله چرخ

بر داغ ناامیدی ما رشک می برد

از شور ماست کان ملاحت جهان عشق

هر نکته ای ز عشق، بهاری است دلفروز

دارد ز بیقراری ما خار در جگر

بر خود چو عقل، عشق دکانی نچیده است

تا عشق دفتر پر و بال مرا گشود

استاده اند بر سر پا شعله ها تمام

ایجاد تن برای سپرداری دل است

جانسوزتر ز آتش قهرست لطف عشق

در پنجه تصرف عشق تو، نه فلک

تا هست در میان سخن آتشین عشق

جان می دهد به سوختگان ناتوان عشق

از پیچ و تاب ما جگر عشق تازه شد

صائب ز گفتگوی تو گرم است بزم عشق