ز بوی گل نفس نوبهار خالی نیست

که هیچ گردی ازان شهسوار خالی نیست

ز ماه، دیده شب زنده دار خالی نیست

ز سرو و بید لب جویبار خالی نیست

که چشم مست ز خواب و خمار خالی نیست

که چون صدف ز در شاهوار خالی نیست

وگرنه از گل بی خار، خار خالی نیست

که هیچ سینه ای از خار خار خالی نیست

ز صبح وصل شب انتظار خالی نیست

وگرنه عالم خاک از غبار خالی نیست

وگرنه دامن دشت از شکار خالی نیست

قمار نیز ز راه قمار خالی نیست

هنوز صبح بناگوش یار خالی نیست

ز لعل اگر جگر کوهسار خالی نیست

ز قدردان سخن، روزگار خالی نیست

وگرنه سینه سنگ از شرار خالی نیست