که می پرست غم از تلخی شرابش نیست

سفینه ای است که حاجت به انتخابش نیست

که زیر پوست رگ تلخی گلابش نیست

که گر به کوه رسد ناله ام، جوابش نیست

ز عشق او رگ جانی که پیچ و تابش نیست

حریف جلوه ناز گران رکابش نیست

که هر گلی که ز کاغذ بود گلابش نیست

کدام نقطه که در سینه صد کتابش نیست؟

وگرنه کیست که او داغ یا کبابش نیست؟

سیه دلی که ز کردار خود حجابش نیست