ز عشق در اگر نور آشنایی هست

حریم وصل محال است بی قریب بود

چه گل ز دیدن صیاد می توانی چید؟

ز داغ عشق مکش سر، که خانه دل را

عنایتی است که بند قبا گشایی خود

همین زیادتی زلف و خط و خال بود

چه نعمتی است که تن پروران نمی دانند

شکستگی نشود در وجود پا بر جای

ببر ز هر دو جهان چون مجردان صائب