بقای خرده جان و شرار هر دو یکی است

به خار خشک، خزان و بهار هر دو یکی است

که نوشخند گل و نیش خار هر دو یکی است

جوان و پیر درین روزگار هر دو یکی است

که پیش دیده من گنج و مار هر دو یکی است

چه گل به جیب فشانی چه خار هر دو یکی است

چو سنگ و لعل درین روزگار هر دو یکی است

وگرنه سینه و لوح مزار هر دو یکی است

شب جدایی و روز شمار هر دو یکی است