حذر کنید ز چشمی که آسمان گون است

ز گریه ای که به دامان دشت مجنون ریخت

دل رمیده من گرد کاروان غزال

ز مرگ، صولت دیوانگان نگردد کم

ز شکر، جرأت اهل هوس فزون گردد

گرفته اند بر او همچو طوق فاخته تنگ

نشانه تنگ کند بر خدنگ میدان را

به عشق حسن چو پیوست آرمیده شود

تو ز انتظار هما استخوان خود بگداز

کسی که سر به گریبان خم کشد صائب