صفای حسن تو از خط به جای خویشتن است

هنوز می چکد از چهره تو آب حیات

اگر چه حسن تو از خط شده است پا به رکاب

هنوز گردش چشم تر است دور بجا

هنوز آن صف مژگان ز هم نپاشیده است

هنوز مرکز حسن است خال مشکینت

هنوز لطف بجا صرف می شود بیجا

نبسته است به زنجیر پای ما را عشق

ز تنگنای صدف بی حجاب بیرون آی

دماغ بنده نوازی نمانده است ترا

ز آشنایی مردم حذر کند صائب