ز خط، لب تو گناهی به توبه نزدیک است

که رشته را ز گهر بهره رنج باریک است

به بوی پیرهن این راه دور نزدیک است

فسانه ای است که پای چراغ تاریک است

شب وصال تو از بس به صبح نزدیک است!

مپوش چشم چو سوزن که راه باریک است