از زر و سیم جهان پاس نظر باید داشت

یوسف مصر شنیدی که ز اخوان چه کشید

تا نسوزد دلت از داغ عزیزان چمن

دو سه روزی که درین سبز چمن مهمانی

می شود خوار، کند هر که عزیزان را خوار

روی دل نیست سزاوار به این مشت جماد

تا مگر دولت ناخوانده درآید از در

چون مگس چند طلبکار جراحت باشی؟

همت پیر خرابات بلند افتاده است

ذکر بی خاطر آگاه نفس سوختن است

تا شود خرده جان تو یکی صد صائب