غنچه هر جا بود از فکر چمن خالی نیست

در گهر آب من از قطره زدن خالی نیست

گر چه یک مویم ازان عهد شکن خالی نیست

ورنه از خون جگر ساغر من خالی نیست

از شکر خنده چو آن کنج دهن خالی نیست

ورنه در فصل خزان نیز چمن خالی نیست

سر کشیدن به گریبان کفن خالی نیست

گر چه این معرکه از دار و رسن خالی نیست

من و آن باغ که از زاغ و زغن خالی نیست

گر چه از چاه حسد خاک وطن خالی نیست

از گل و سرو چه حاصل که چمن خالی نیست؟

این چه پوچ است که گویند سخن خالی نیست؟

هرگز از داغ جنون کاسه من خالی نیست