تشنه لعل تو روشن گهری نیست که نیست

که نمکدان ملاحت جگری نیست که نیست

ورنه حیران تو صاحب نظری نیست که نیست

رقص سودای تو در هیچ سری نیست که نیست

در دل سنگ تو تخم شرری نیست که نیست

قامت سرکش او را ثمری نیست که نیست

خار خار تو نهان در جگری نیست که نیست

در خرابات مغان شور و شری نیست که نیست

ورنه در سینه دریا گهری نیست که نیست

رو سفید از نمک او جگری نیست که نیست

شیشه باری تو و اینجا خطری نیست که نیست

در نهانخانه آن لب، شکری نیست که نیست

ورنه با نامه ما بال و پری نیست که نیست

محو خورشید تو صاحب نظری نیست که نیست

در فرامشکده ما خبری نیست که نیست