محو دیدارم و دیدار نمی دانم چیست

شبنمی نیست درین باغ به محرومی من

دهنی تلخ نکردم ز شکایت هرگز

خط شناسان نتوانند به مضمون پرداخت

از سر خود خبرم نیست ز بی پروایی

درد جانکاه من این است که با چندین درد

محرمی نیست به جز چاه ذقن راز مرا

خانه هستیم از خواب گران دربسته است

بهره از صنعت خود نیست چو حلاج مرا

از شکرخند گلش شیر جگر می بازد

خودفروشی نبود پیشه من چون دگران

کشش بحر چو سیلاب دلیل است مرا

با دل من که چو آیینه به دشمن صاف است

نیست در آینه حیرت من نقش دویی

جای رحم است به بی حاصلی من صائب