سربرآور ز گریبان که تماشای خوشی است

بر جنون زن که عجب دامن صحرای خوشی است

که گل و سرو عجب ساغر و مینای خوشی است

که نسیم سحری طرفه مسیحای خوشی است

زیر این زنگ، نهان آینه سیمای خوشی است

ورنه در خلوت دل انجمن آرای خوشی است

طالب گوشه دل باش که مأوای خوشی است

هست بیجایی اگر زیر فلک جای خوشی است

طاق ابروی تو محراب تماشای خوشی است

رشته زلف تو شیرازه سودای خوشی است

چشم بستن ز جهان، دیده بینای خوشی است

ز آستین دست برون آر که سودای خوشی است

مگذر از سلسله زلف که همپای خوشی است

می کنم خوش دل خود را که تمنای خوشی است