جوهر از آینه حسن تو بیرون زده است

تا بر آن عارض گلرنگ شبیخون زده است

فارغ از لفظ بود هر که به مضمون زده است

از دل خاک برآورده و در خون زده است

آن پریزاد که راه دل مجنون زده است

پی این نعل مگیرید که وارون زده است

سکه داغ که بر لاله هامون زده است

بوسه از دور بر این مهر همایون زده است

از جگر هر نفس گرم که مجنون زده است

موج بیتابی عشق است که بیرون زده است

که ره فاخته یک مصرع موزون زده است