کشتی از باد مخالف گشت بی لنگر مرا

نی به ناخن می کند شیرینی شکر مرا

می کند جمعیت خاطر پریشان تر مرا

جذبه ای کو تا برآرد مهره زین ششدر مرا؟

گر چه لاغر می کند نزدیکی گوهر مرا

می شود آب از کسادی سبز در گوهر مرا

کشتی از باد مخالف شد گران لنگر مرا

سیر می فرمود دل در عالم دیگر مرا

گرمی پرواز خواهد سوخت بال و پر مرا

بی سرانجامی گذارد اره گر بر سر مرا

برنمی آرد ز وحدت کثرت لشکر مرا

کرد دلسرد آن بهشتی روی از کوثر مرا

دل سیه می گردد از پرداز روشنگر مرا

سایه داغ جنون افتاد تا بر سر مرا