همچو زهری است که در زیر نگین پنهان است

خط ریحان تو گیرنده تر از قرآن است

مژه بر هم زدنم بال وپر طوفان است

که گشاد تو چو تیر از گره پیکان است

پسته هر چند که در پوست بود خندان است

گر چه ظاهر سبب نشو و نما باران است

رو به پستی چو نهد آب، سبک جولان است

مصر از جوش خریدار به من زندان است

نفس سوختگان مغز مرا ریحان است