ساحل بحر پر آشوب فنا شمشیرست

از دم تیغ فنا بیجگران می ترسند

لب پیمانه بود در نظر جرأت ما

رگ ابری که به احسان چو گهربار شود

نفس عیسوی اینجا گرهی بر بادست

تا رسیدم ز خم تیغ شهادت به مراد

نازکان از سخن سرد ز هم می پاشند

نازکان از سخن سرد ز هم می پاشند

چون شجاعت نبود، تیغ کند کار نیام

ضعف پیری فکند بیجگران را از پای

هر که دارد سر پرخاش به ما، خوش باشد

صائب امروز کریمی که به ارباب سئوال