ترک عادت همه گر زهر بود دشوارست

جذبه کاهربا گر چه بلند افتاده است

غم روزی و تو کل نشود با هم جمع

اثر از سبزه بیگانه درین گلشن نیست

خط بی خال بود دایره بی پرگار

می توان کرد به آهسته رویها هموار

تا سخن را نکنی راست، میاور به زبان

گشت خونریزتر از خواب گران مژگانش

می رسد صبح به خورشید درخشان صائب