از سر دریای چشم موجه عنبر گذشت

مرغ نتواند ز سوز دل مرا بر سر گذاشت

در به در افتاد هر کس بی خبر زین در گذشت

با دهان خشک ازین غمخانه اسکندر گذشت

می شود ریحان تر، دودی کز این مجمر گذشت

هر که ایام بهارش زیر بال و پر گذشت

تا قلم برداشتم یک نیزه خون از سر گذشت

می توان چون موج ازین دریای بی لنگر گذشت

شکرستان شد زمین تا مور از شکر گذشت

از حباب آسان توان در بحر پر گوهر گذشت

وقع شمعی خوش که پیش آفتاب از سر گذشت

مور هیهات است بتواند ز خاکستر گذشت

روزگار خوشدلی ما را به یک ساغر گذشت

از خدا خواهد گره، چون رشته از گوهر گذشت

گر چه عمر اخگر من زیر خاکستر گذشت