نیست یک شادی که انجامش به غم پیوسته است

یک دل آسوده نتوان یافت در زیر فلک

در رحم اطفال از تحصیل روزی فارغند

از سبکرو نقش هیهات است ماند بر زمین

فارغ است از امتداد قطره های اشک من

از می لعلی نمی گردد بدخشان سینه اش

می توان ره برد از سیما به کنه هر کسی

پیش ما صائب که هر صیدی به دام آورده ایم