آفت دولت به ابنای زمان معلوم نیست

از خدنگ عشق چون تیر جگر دوز قضا

هر کجا آزادگی باشد، نباشد انقلاب

بوسه می خواهد که راه آشنایی وا کند

از شتاب عمر دارد بی خبر غفلت ترا

تا ز خود بیرون نیایی خویش را نتوان شناخت

می شوی وقت رحیل از غفلت خود باخبر

طفل داند دایه را حور و بهشت و جوی شیر

بیشتر پاس ادب دارند شرم آلودگان

در رگ کان تا بود یاقوت، خون مرده ای است

مشکل است از جستجو آزادگان را یافتن

در غریبی می نماید فکر صائب خویش را