چشم روشن می دهد از کف دل بی تاب را

از علایق نیست پروایی دل بی تاب را

عشق در کار دل سرگشته ما عاجزست

می کند هر لحظه ویران تر مرا تعمیر عقل

بی خموشی نیست ممکن جان روشن یافتن

زنده می سوزد برای مرده در هندوستان

طاعت زهاد را می بود اگر کیفیتی

نیست دلگیر آسمان از گریه های تلخ ما

در صفای سینه خود سعی کن تا ممکن است

نفس را نتوان به لاحول از سر خود دور کرد

نیست درمان مردم کج بحث را جز خامشی

روشنم شد تنگ چشمی لازم جمعیت است

چرب نرمی رتبه ای دارد که با اجرای حکم

تا نگردد آب دل صائب ز آه آتشین