حاصل دنیای فانی جز غم و تشویش نیست

پشه تا بر دیده من خواب شیرین تلخ کرد

تخم حاجتمندی دنیا به قدر آرزوست

کوشش بی جذبه نتواند به مقصد راه برد

زان ز حرف راست لب بستم که غیر از آه سرد

دیگران را گر به حال خویش می آرد خودی

شعر خود صائب مخوان بر مردم کوتاه بین