می درد، چون مغز کامل شد، گریبان زیر پوست

تا به کی چون غنچه بتوان بود پنهان زیر پوست؟

هر که باشد همچو مغز پسته پنهان زیر پوست

چند بتوان بود از خامی به زندان زیر پوست؟

سهل باشد گل برآید پاکدامان زیر پوست

هر که از شرم و حیا دارد نگهبان زیر پوست

مغز با آن لطف می آید به سامان زیر پوست

هر که چون مجنون رود در کوی جانان زیر پوست

هر که از داغ نهان دارد گلستان زیر پوست

من که چون مینای می دارم بدخشان زیر پوست

هر که باشد همچو برگ غنچه پیچان زیر پوست

ساده لوح آن کس که گوید هست انسان زیر پوست

چون بسر می برد مجنون در بیابان زیر پوست؟

هست همچون مغز صائب در صفاهان زیر پوست