هر که دل در غمزه خونریز آن جلاد بست

سنگ اگر در مرگ عاشق خون نمی گرید، چرا

رشته بی تابی غیرت اگر باشد رسا

ناله بلبل نیفشارد اگر دل غنچه را

کرده ام لوح مزار خویش از سنگ فسان

بال سیر شعله جواله بستن مشکل است

بر رخ بحر از نسیم آه سرد من حباب

سرمه سا چشمی که من زان مجلس آرا دیده ام

چون زبان مار، خار آشیانم می گزد

شمع را در وقت کشتن چشم بستن رسم نیست

بس که صائب از نگاه عجز من خون می چکید