چشمم از خواب پریشان، چشمه پر سنبلی است

دردمندان ترا هر لخت دل، مه پاره ای است

گر چه از یک خم می بیرنگ وحدت می کشند

پرده گوش ترا کرده است غفلت آهنین

تا اثر از نقش پای ناقه لیلی بجاست

سیل هیهات است در آغوش پل لنگر کند

فکر رنگین تو صائب عالمی را مست کرد