بی غبار خط نگاهم توتیا گم کرده ای است

نیست هر کس را که چشم خوش نگاهی در نظر

بوسه لب تشنه در دور لب نوخط او

هر که را آسوده تر دانی درین وحشت سرا

تا چه باشد در بیابان طلب احوال ما

کار ما بی دست و پایان با خدا افتاده است

در بیابانی که چاه از نقش پا افزونترست

پیش ارباب خرد گر کشتی نوح است عقل

هر که غافل گردد از حق در جهان با این ظهور

در تن خاکی، روان آسمان مشتاق ما

هر که از صاحبدلان در کعبه صائب رو کند