عیسی آن شیری که از پستان مریم خورده است

ورنه نیش از زخم ما بسیار مرهم خورده است

چون نباشد خام، شیر خام، آدم خورده است

شیشه های آسمان گویا که بر هم خورده است

کعبه با آن قدر، آب شور زمزم خورده است

تا سر زلف پریشان که بر هم خورده است؟

ورنه این جامی که می بینی سر جم خورده است

تا صف مژگان خونریز تو بر هم خورده است

حاصل این بوستان را چشم شبنم خورده است

گوشمال سنگ طفلان نخل ما کم خورده است

در سیاهی غوطه بهر نام، خاتم خورده است

در سفال خود شراب از ساغر جم خورده است

در بهشت عدن آن گندم که آدم خورده است