گفتگو با زاهدان تلقین خون مرده است

از دم تیغ شهادت هر که آبی خورده است

فکر بلبل غنچه را سر در گریبان برده است

تا به یاد او که دندان بر جگر افشرده است؟

غنچه ما تا بود در بوستان پژمرده است