گل نزد آبی بر آتش بلبل خودکام را

چهره خورشید رویان را سپندی لازم است

عشق عالمسوز می باید دل افسرده را

نیست ممکن از زبان خوش کسی نقصان کند

چون شرر بر جان نمی لرزم ز بیم نیستی

با ضعیفان پنجه کردن نیست کار اقویا

صبح چون روشن شود، از خواب غفلت سر برآر