کز لب و رخ غنچه و گل را به هم پیوسته است

ورنه از آتش سپند ما مکرر جسته است

سرو اگر در پیش قمری مصرع برجسته است

دیده آیینه را نقشی چنین ننشسته است

غم ز دوری نیست چون دلها به هم پیوسته است

ورنه طوطی در شکر پنهان چو مغز پسته است

می نماید باز در ظاهر، ولیکن بسته است

جویبار ما به دریای کرم پیوسته است