مغز چون گردید کامل پوست بر تن دشمن است

رشته فربه به چشم تنگ سوزن دشمن است

ورنه هر آیینه روشن به گلخن دشمن است

شاهباز لامکانی با نشیمن دشمن است

این شرار کم بقا با سنگ و آهن دشمن است

آسمان نیلگون با جان روشن دشمن است

با حباب و موج این دریای روشن دشمن است

خون خود را می خورد هر کس که با من دشمن است

ایمنی هر کس که می جوید به مأمن دشمن است

ساده لوح است آن که با اقبال دشمن دشمن است

گوشه گیر عافیت با چشم روزن دشمن است

بلبل درد آشنای ما به گلشن دشمن است

ورنه دست بی نیاز ما به دامن دشمن است

هر که صائب باد دست افتد به خرمن دشمن است